Haagse preken en gebakken peren

Patricia: Gebakken ei (voor Pasen)

Catharina: O?

P: Ei.

C: Ei.

P: Pa-sen

C: Ja! Jezus in een biezen mandje, ik weet er alles van.

P: Ah.
Goed.
Men neme een pan med steel

C: Pan met… Ik ben vergeten waar ik die heb.

P: In het kastje. Zei je laatst.

C: Echt? Ik heb daar geen herinnering aan. Is het die pan die minister moet worden?

P: Nee.

Die andere.

C: Steel, zei je. Toch?

P: Ja. Die. Dus men neme die. En zette hem op vuur.

C: Deze?

P: Nee. Die platte.

C: DuckDuckGo zegt dit bij platte steelpan:
Dat is vast niet goed.

P: Ik herinner me dat heel anders.

C: Mijn moeder had zo’n ding niet.

P: Echt niet? Daar wil ik dan wel graag een bewijs van. Staat dat ergens?

C: Ik dacht niet dat ze notulen bijhield.

P: Maar dat kan niet. Iemand heeft het woord steelpan bedacht. Iemand heeft dat opgeschreven. Het woord steelpan heeft zichzelf niet uitgevonden.

C: Ik word inmiddels wel enigszins wantrouwig.

P: Hm. Goed. Men neme een ei.

C: Ei.

P: Zo’n rond ding dat uit een kip komt.

C: Een rond ei.

P: Ja. Men breke het in 2. In de platte pan met steel

C: O die! Waar mijn moeder de dikkertjes in bakte.

P: Dikkerdje? Laten we nou NIET persoonlijk worden tijdens kookles.

C: Neehee! Ik bedoel… zucht. Je bent niet dik. Slank, is de algemene opinie. Bij het magere om af.

P: Ah.
Maar goed. Neme dat ei. Dat ronde ding.
In pan met steel.
In kastje.

C: Breken.

P: Ja…

C: En dan?

P: Stuk maken.
Ei.
In pan.
Met steel.

C: Mag dat van de PvdD?

P: Zucht.
Ik ga even een wandelgang in.

C: Ja, nou ja, voor je het weet heb je een motie van afkeuring aan je broek.

P: Afkeuring?
Motie?
Ik herinner me dat niet.

C: Men neme een kapot gemept ei…

P: En plaatse het elders.

C: Op een ministerpost of zo. Maar beslist NIET op kamertemperatuur bewaren.

P: NEE! GEEN KAMEREI!!
Men breke een ei tot het stuk is, giete dat in een pan mét steel, ónder kastje, óp vuur en wachte tot het elders opgegeten worde.
NERGENS OPSCHRIJVEN!

C: Eerst kijken of je Corona hebt…

P: Corona?
Dat herinner ik me niet.

C: …papieren in koffertje doen…

P: Koffertje?
Papieren?

C: …maar wel dezelfde laarzen aanhouden. Tjonge, Patricia, wat was ik jaloers op die laarzen!

P: Nou hè???

C: Ik snap niet dat er mensen naar papieren keken terwijl ze die laarzen aanhad.

P: Ik ook niet! Met die laarzen! Waar zou ze die vandaan hebben?

C: Zou ze het zich herinneren?

P: Kweenie.
Een Haagse les:
Je komt overal mee weg als je de juiste laarzen hebt.
En jurk.

C: Precies! Geen woord meer! Weg met Rutte, Ollongren for president.

P: Wil je koffie?

C: Koffie? Is de fles leeg?

P: Nee.

C: Nog eentje dan.

P: Blijf van mijn glas, Catharina.

2 gedachten over “Haagse preken en gebakken peren

  1. Vorige keer dacht ik al: Ik mis iets. Maar nu, na de achterklap over Ollongren, weet ik het weer. Ik mis jullie heerlijke vette roddels over onze Grunneger pophelden. Oke, over de inmiddels saaie ouwetjes die het nu nog steeds hebben over hullie optreden in het Sterrebos valt niks te melden, dat snap ik. Maar niet meer geinteresseerd in het jonge spul?

    • Enorm, Paolo. Maar ze doen niks! Wellicht dat ze over een half jaar weer uit hun tienerkamertjes kruipen en ophouden met podcasten, maar vooralsnog is het de dood in de pot. Sorry, pod.
      Catharina.

Plaats een reactie