Goed, het is een enorm verlate beschouwing, maar nu met de nije student’n… die geloven alles wat ze lezen en ze kleppen het ook door, natuurlijk, nu ze niet meer hoeven te zoomen en weer lekker onder elkaar mogen zijn.
Ik heb het over de die bewegende posterpalen op straat. Blijkbaar is men er apetrots op, op de baarlijke nonsens van de laatste ‘Er gaat niets boven Groningen’-campagne, want het wil maar niet verdwijnen. Uw Catharina heeft speciaal voor u vier foto’s gemaakt van bedoelde posters (Oosterhaven) en daarna had ik geen zin meer. Want wat kletst het randstedelijke neefje van de achterbuurvrouw van de colporteur van marketing Groningen daar allemaal uit zijn nek?
Een gracht wordt in Groningen een diep genoemd
Ta nou eem, maal Eppie! Een KANAAL wordt in Groningen een diep genoemd. Gracht, het moet niet gekker worden.
Niet studerende inwoners van Groningen worden ‘stadjers’ genoemd
Hier was ik oprecht een beetje verdrietig om. Uw Catharina is een geboren en getogen stadjer – meer specifiek: een Oosterparker – and proud of it. En dan krijg ik zo maar plompverloren voor de voeten geworpen dat ik dat tijdens mijn studietijd in Groningen niet was. Wat hard!
Ik begrijp hier overigens uit dat de bedenker van deze regel zwemdiploma A het hoogst haalbare acht voor ons stadjers.
De Martinitoren wordt door Groningers ook wel de Oude Grijze genoemd of in het Gronings ‘Olle grieze’
De inconsequentie in de spelling en interpunctie daargelaten: wijs mij één Groninger aan die de toren ooit Oude Grijze heeft genoemd, anders dan als behulpzame vertaling voor een niet-Groninger.
De mascotte van FC Groningen is een ijsbeer en heet Groby
Dit was nieuw voor mij, ik weet niks van voetbal en geloofde het dus onmiddellijk. Maar toen ik er wat langer over nadacht, begon ik toch te twijfelen. Het klinkt zo kinderachtig. Wikipedia erop nageslagen: ja hoor, het staat er. De FC zelf erop nageslagen: hela! De FC heeft helemaal geen mascotte. De juniorclub van de FC wel: een ijsbeer die Groby heet en bij thuiswedstrijden van de volwassen FC op de familietribunes staat, om de kinderen te vermaken. Dat geloof ik onvoorwaardelijk, ik hoefde vroeger gelukkig nooit mee naar GVAV (spreek uit: geeviejavee), maar als dat wel had gemoeten, was ik vast heel blij geweest met een dollende ijsbeer in plaats van twaalf uur lang te moeten kijken naar zo’n domme bal.
En wat moet dat met die neppe oudhollandsche tegeltjes? Wat heeft dat met ons te maken? Zijn wij goddomme Urk op de Volendamse Schans of hou zit dat? Ok, onder het museumfietsbruggetje zijn ze enorm grappig, maar toch niet als reclame voor de stad, people!
En dan heb ik het nog niet eens gehad over die andere geniale slogan, vast door hetzelfde Groningerloze reclamebureau ontwikkeld:
“Leuk dat je er bent ja!”
Wat hier staat is het volgende: “Ik vind het leuk dat je er bent, maar ik ben er wel verbaasd over, want ik had nooit verwacht dat je zou komen”. Het kan natuurlijk zijn dat de bedenker dit ook zo bedoelt -en helemaal ondenkbaar acht ik dit niet, de slogannist heeft ons vermoedelijk niet heel hoog zitten, zie ook punt 2 hierboven- maar toch geloof ik dat niet. Het is domweg fout. Wat er natuurlijk had moeten staan is: “Wat ja leuk dat je er bent” of beter nog: “Wat leuk ja dat je er bent”. Maar die extra drie letters zullen wel weer te duur geweest zijn.
De Digitolle Grieze 